Ksiądz Marian Szczepiński urodził się 18 października 1945 r. w Barłożnie k. Skórcza, w powiecie starogardzkim. W siódmym roku życia rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Barłożnie, którą ukończył w 1959 r. Wychowywał się w rodzinie głęboko religijnej i patriotycznej. Jako kolejny etap edukacji po ukończeniu szkoły podstawowej wybrał Collegium Marianum w Pelplinie. W czerwcu 1964 r. zdał egzamin dojrzałości i zgłosił się do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie. Święcenia kapłańskie otrzymał 7 czerwca 1970 r. z rąk bpa Kazimierza Józefa Kowalskiego, ordynariusza diecezji chełmińskiej. Prymicje odprawił w kościele parafialnym pw. św. Marcina w Barłożnie. O swoim powołaniu kapłańskim tak mówił: „Zawsze chciałem być księdzem (...). O moje powołanie do kapłaństwa, a potem o potrzebne łaski do posługi modliła się mama, która zmarła w 1998 roku. Przeżyła obóz koncentracyjny w Stutthofie. Miała nas sześcioro, wszystkim poświęcała całą uwagę, a jednocześnie, choć nie była osobą wykształconą, stale pisała wiersze i pamiętniki, żywo interesowała się światem kultury, zwłaszcza w jej katolickim wymiarze. Rodzice oboje byli bardzo pobożni. Tata zmarł już w 1972 roku. Mama, odkąd pamiętam, uczestniczyła codziennie we Mszy św. Przykład rodziców, ich świadectwo wiary mobilizuje mnie do wielu kapłańskich działań".

Pierwszy dekret na placówkę duszpasterską ks. Marian otrzymał w dniu święceń - został skierowany do pracy w parafii Piaseczno, w Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pomorza. Na tej placówce duszpasterskiej nauczył się wielu form duszpasterstwa, szczególnie dotyczących kultu maryjnego. 1 lipca 1975 r. został wikariuszem w parafii św. Wojciecha w Starogardzie Gdańskim. Po dwóch latach pracy skierował prośbę do biskupa Bernarda Czaplińskiego o przeniesienie do Wejherowa, ponieważ jego pragnieniem było poświęcić się pracy duszpasterskiej wśród ludzi niesłyszących. Podjął pracę w parafii Świętej Trójcy w Wejherowie, gdzie po roku, obok innych zajęć, rozpoczął duszpasterstwo ludzi niesłyszących. Pierwszym jego doświadczeniem było przygotowanie małej grupy dzieci do Pierwszej Komunii Świętej. W 1979 r. przeszedł do parafii św. Leona, gdzie razem z ks. Piotrem Neumannem zorganizował katechizację i wszystkie formy duszpasterstwa dla niesłyszącej młodzieży i dzieci uczęszczających do szkół specjalnych w Wejherowie30.
W 1981 r. biskup Marian Przykucki skierował go do pracy w parafii Matki Bożej Królowej Polski w Gdyni. Tam ks. Szczepiński przeżył stan wojenny i wszystkie sprawy z nim związane.
Po latach pracy wikariuszowskiej, w czerwcu 1983 r. bp Marian Przykucki zaproponował mu samodzielną placówkę w nowo tworzącej się parafii Skorzewo. W Skorzewie zastał plac pod budowę kościoła oraz ludzi chętnych do podjęcia pracy. W tej parafii wybudował kościół, dom parafialny i cmentarz. 20 lipca 1990 r. otrzymał dekret na urząd proboszcza i dziekana kościerskiego. Pierwsze prace, jakie wykonał w parafii Świętej Trójcy - wspólnie z parafianami - to malowanie i remont kościoła św. Barbary, łącznie z wymianą okien. W 1991 r. przystąpił do odnowienia kościoła parafialnego. Renowacji i konserwacji wymagały ołtarze i inne obiekty w kościerskiej farze. Jako pierwszy odrestaurowano ołtarz Matki Bożej Kościerskiej wraz z obrazem. Następnie odnaleziono zabytkowy obraz Chrystusa Ukrzyżowanego, który wraz z ołtarzem bocznym także poddano konserwacji31.
Jako proboszcz, ks. Marian wytworzył niezwykle ciepły i rodzinny klimat dla kapłanów pracujących w parafii i jednocześnie odwiedzających to miejsce. Wymagający i surowy, potrafi też docenić posługę kapłańską. Jest człowiekiem zasad, przywiązanym do biskupa diecezjalnego i kościoła pelplińskiego. Ksiądz Marian Szczepiński już jako młody kapłan dał się poznać jako pielgrzym, podejmując trud samotnej wędrówki na Jasną Górę. Zebrał wtedy wiele interesujących doświadczeń, z którymi dzielił się ze swoimi współpracownikami w kapłaństwie. Trud pielgrzyma nie był mu obcy w czasie jego probostwa w Skorzewie. Potrafił wtedy w tej stosunkowo małej miejscowości zorganizować nawet 150-osobową grupę pielgrzymów na Kalwarię Wejherowską. Wraz z nimi przemierzał trasę kompanii kościerskiej. Głosił kazania, a nade wszystko obserwował i czuwał nad zachowaniem pokutnego charakteru pielgrzymki. Jako proboszcz parafii Świętej Trójcy w Kościerzynie zainicjował i rozwinął kościerskie pielgrzymki na Jasną Górę.
Ksiądz Prałat jest kustoszem dwóch sanktuariów maryjnych koronowanych koronami papieskimi. Jednym jest Sanktuarium Matki Bożej Kościerskiej Królowej Rodzin, której koronacja odbyła się 16 maja 1998 r., w 600-lecie nadania praw miejskich Kościerzynie, pod przewodnictwem nuncjusza apostolskiego ks. abp. Józefa Kowalczyka. Drugim jest Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej. Tu koronacja odbyła się 8 czerwca 2002 r. z udziałem ks. prymasa kard. Józefa Glempa oraz licznych biskupów, kapłanów, sióstr zakonnych i wiernych. Obydwa sanktuaria znajdują się na terenie parafii Świętej Trójcy w Kościerzynie.
W czasie pracy duszpasterskiej w Kościerzynie ks. M. Szczepiński otrzymał różnego rodzaju wyróżnienia: w maju 1992 r. Ojciec Święty mianował go swoim honorowym kapelanem, we wrześniu 1993 r. został diecezjalnym referentem do spraw życia konsekrowanego, a 2 lutego 1996 r. kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej w Pelplinie. Otrzymał też nominację na wizytatora diecezjalnego. 2 lutego 2003 r. został wikariuszem biskupim do spraw życia konsekrowanego i sanktuariów maryjnych. Na kolejną prośbę biskupa diecezjalnego Ojciec Święty Jan Paweł II 28 lutego 2003 r. mianował go swoim honorowym prałatem.
Zainteresowanie historią ks. Szczepiński wykazał już w Seminarium Duchownym w Pelplinie, czego wyrazem była jego praca dyplomowa z historii Kościoła, pisana pod kierunkiem ks. Edmunda Piszczą. Pod jego redakcją ukazało się kilka opracowań dotyczących kultu Matki Bożej Kościerskiej i kościoła Świętej Trójcy w Kościerzynie. Ks. Prałat jest uczestnikiem konferencji naukowych, i to nie tylko jako słuchacz, ale też jako prelegent. Przykładem tego jest jego udział 26 września 2006 r. w Wejherowie w konferencji pt. Kult świętych i rola sanktuariów w kształtowaniu tożsamości na Kaszubach, zorganizowanej przez Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana" oddział w Wejherowie i tamtejsze Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej. Na tej konferencji ks. Prałat wygłosił wykład na temat wpływu kultu maryjnego na kształtowanie się życia religijnego i moralnego rodzin katolickich.

Mając na względzie całokształt pracy duszpasterskiej, rozwijanie kultu maryjnego, wielką dbałość o dobra kultury a także rozsławianie Kościerzyny w kraju i za granicą uchwałą nr LII/357/06 z dnia 31 maja 2006 r. Rada Miasta Kościerzyna przyznała ks. prałatowi Marianowi Szczepińskiemu tytułu Honorowego Obywatela Miasta Kościerzyna.

Uroczystość laudacyjna miała miejsce w dniu 8 czerwca 2006 roku podczas uroczystej sesji Rady Miasta Kościerzyna.