Urodził się 14 maja 1911 r. w Liniewskich Górach. W 1919 r. wraz z całą rodziną przeniósł się do Wieprznicy koło Kościerzyny, gdzie rodzice  nabyli gospodarstwo z młynem. W młodości uczęszcza do szkoły powszechnej a później gimnazjum w Kościerzynie. Mając 16 lat postanowił wstąpić do nowicjatu ojców Jezuitów. Pierwsze śluby zakonne złożył  13 sierpnia 1929 roku w Starej Wsi. W 1933 roku zdał maturę w Pińsku po czym rozpoczął studia filozoficzne i teologiczne. We wrześniu 1939 r. przeniósł się do Wilna, gdzie kontynuował studia i gdzie otrzymał w przyspieszonym terminie  21 grudnia 1940 roku święcenia kapłańskie.

15 czerwca 1941 r. jako młody kapłan został aresztowany przez Rosjan i zesłany na Syberię. W styczniu 1942 r. zwolniony ze zsyłki przedostał się do tworzonej w tym czasie Armii Polskiej pod dowództwem gen. Andersa. Z nominacji został kapelanem 28 Pułku Piechoty w stopniu kapitana. Przeszedł wówczas szlak przez Kazachstan i Środkowy Wschód do Bejrutu. Od maja 1944 r. był kapelanem Szkół Junackich i Młodszych Ochotniczek z przydziałem do 1. Junackiej Szkoły Mechanicznej w Tel-El-Kebir (Egipt). Po ewakuacji szkół do Anglii w lipcu 1947 r. zwolnił się z Armii Polskiej i w kwietniu 1948 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych do Weston koło Bostonu, gdzie ukończył studia. W 1949/50 r. w Pamfred  odbył Trzecią Probację, a ostatnie śluby zakonne złożył 2 lutego 1952 r. w Chicago.

W Stanach Zjednoczonych Ameryki rozpoczął duszpasterstwo wśród Polonii amerykańskiej ukierunkowanej na rzecz misji katolickich w Afryce. Zdobywał środki dla utrzymania polskiej placówki jezuickiej w Rodezji. Sprawował tam stanowisko prokuratora misji. By poznać bliżej pracę misyjną wyjeżdżał do Rodezji (Zambii) i z tej podróży pisał felietony i książki oraz realizował reportaże filmowe. Projektował i własnoręcznie budował na bliskim wschodzie i Ameryce pomniki, ołtarze, kaplice i świetlice. Z jego inicjatywy powstał ośrodek harcerski niedaleko od Chicago, w którym objął obowiązki kapelana i harcmistrza. Ojciec Stanisław potrafi odkryć piękno i sens w wytworach natury- korzeniach drzew, z których wydobywa ich piękno. Po 36 latach reprezentowania misji w Rodezji, podjął pracę kapłańską w Hamtramck, na obrzeżach Detroit wśród Polonii. W twórczej pracy, wiele miejsca oddaje „Ukochanej Ziemi Kaszubskiej”. Wspólnie z bratem ks. Bronisławem, pragnie, by w rodzinnej Wieprznicy powstał Dom Pogodnej Starości dla księży emerytów. Koncepcja ta została zrealizowana z ich inicjatywy i współudziale -nie w Wieprznicy ale przy kościele św. Trójcy w Kościerzynie, o czym świadczy tablica pamiątkowa umieszczona na ścianie budynku przy wejściu do biura parafialnego. W 2005 r. powrócił do Polski i zamieszkał w kolegium Jezuitów w Gdyni. O. Stanisław Czapiewski zmarł 12 stycznia 2013 roku.

Podczas uroczystej sesji Rady Miasta Kościerzyna w dniu 4 czerwca 2011 roku Rada Miasta Kościerzyna przyznała ojcu Stanisławowi Czapiewskiemu w uznaniu jego wyjątkowej osobowości, ogromnej wrażliwości i pracowitości na rzecz „ukochanej ziemi kaszubskiej”  na podstawie uchwały NR IX/56/11 z dnia 27 kwietnia 2011 r. tytuł Honorowego Obywatela Miasta Kościerzyna.

Uroczystość laudacyjna miała miejsce 4 czerwca 2011 roku.